Η Τράπεζα Ελλάδος το 1930 ίδρυσε Πρακτορείο, το οποίο μετατράπηκε σε Κατάστημα το 1935. Η λειτουργία της Τράπεζας της Ελλάδος στο Αγρίνιο είχε άμεση σχέση με τη δραστηριότητα της καπνοπαραγωγής και της καπνεμπορίας. Το διαμπερές οικόπεδο αγοράστηκε το 1934 ενώ τα κτήρια μελετήθηκαν και πραγματοποιήθηκαν πριν τον πόλεμο: η μελέτη 1936-1937 και η κατασκευή 1937-1938.
Επικεφαλής της Υπηρεσίας Κτιριακών Μελετών για το συγκεκριμένο έργο ήταν ο αρχιτέκτων Νικόλαος Ζουμπουλίδης. Είναι ένα από τα ελάχιστα καταστήματα Τράπεζας (μαζί με αυτό της Λάρισας) όπου η κατοικία του διευθυντή της αποτελεί ανεξάρτητο κτίριο και όχι όροφο πάνω από το κατάστημα συναλλαγών.
Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζει η κ. Δώρα Μονιούδη-Γαβαλά, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Πατρών:
«Αν και στο κατάστημα ακολουθήθηκε η τυπική κλασικίζουσα μορφολογία, στην κατοικία χρησιμοποιήθηκε το λεξιλόγιο του μοντέρνου κινήματος. Η κατοικία έχει ομοιότητες με τον τύπο της κατοικίας του συνοικισμού των υπαλλήλων της Εθνικής Τράπεζας «Νέα Αλεξάνδρεια», της σημερινής Φιλοθέης, της οποίας το ρυμοτομικό σχέδιο εκπόνησε ο Νικόλαος Ζουμπουλίδης, τότε Διευθυντής της Τεχνικής Υπηρεσίας της Εθνικής Τράπεζας και Τεχνικός Σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος.
Με τα εγκαίνια της Δημοτικής Πινακοθήκης Αγρινίου γίνεται επανάχρηση με τον καλύτερο τρόπο της άλλοτε κατοικίας του Διευθυντή του τοπικού υποκαταστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος. Τύχη αγαθή έφερε τη χρονική σύμπτωση του μαθήματος Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής για τον μοντερνισμό με τα εγκαίνια λειτουργίας του κτηρίου ως Δημοτικής Πινακοθήκης».
Το κτίριο έχει αγοραστεί από τον Δήμο Αγρινίου μαζί με το κατάστημα της Τράπεζας Ελλάδος και από το 2013, με τις κατάλληλες εργασίες εσωτερικής διαμόρφωσης, στεγάζει τις δράσεις της Δημοτικής Πινακοθήκης Αγρινίου.
